Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

corruptoris N M

  • 1 corruptor

    corruptor, briber; seducer, ravisher; one who ruins/spoils/spreads infection

    Latin-English dictionary > corruptor

  • 2 prōdigus

        prōdigus adj.    [prod-+1 AG-], wasteful, lavish, prodigal (opp. liberalis): femina, Iu.: aeris, H.— As subst: largitor et prodigus, a spendthrift.— Rich, fertile: tellus, O.: locus herbae, H.—Fig., lavish, prodigal, profuse: corruptoris Improbitas, Iu.: arcani Fides, H.: animae Paulus, careless of life, H.
    * * *
    prodiga, prodigum ADJ
    wasteful, lavish, prodigal

    Latin-English dictionary > prōdigus

  • 3 improbitas

    imprŏbĭtas ( inpr-), ātis, f. [improbus], badness, wickedness, depravity, dishonesty, improbity (freq. and class.):

    cum te alicujus improbitas perversitasque commoverit,

    Cic. Q. Fr. 1, 13, 38:

    amicorum neglectio improbitatem coarguit,

    id. Mur. 4, 9; id. Att. 1, 16, 7:

    in hac causa improbitatem et gratiam cum inopia et veritate contendere,

    id. Quint. 27, 84; id. Brut. 62, 224:

    cum me improbitatis patrocinium suscipere vultis,

    id. Rep. 3, 5:

    judici invisa est,

    Quint. 6, 4, 15:

    cordis humani,

    Plin. 2, 23, 21, § 87; Ov. A. A. 1, 676:

    prodiga corruptoris,

    Juv. 10, 305:

    illo admirabilis aevo,

    i. e. rare, id. 13, 53.—
    II.
    Transf., of bad, troublesome animals, impudence, boldness, audacity:

    simiae Dodoneae,

    Cic. Div. 2, 32, 69:

    muscae,

    Plin. 29, 1, 8, § 28:

    alitum semina depascentium,

    id. 19, 6, 34, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > improbitas

  • 4 inprobitas

    imprŏbĭtas ( inpr-), ātis, f. [improbus], badness, wickedness, depravity, dishonesty, improbity (freq. and class.):

    cum te alicujus improbitas perversitasque commoverit,

    Cic. Q. Fr. 1, 13, 38:

    amicorum neglectio improbitatem coarguit,

    id. Mur. 4, 9; id. Att. 1, 16, 7:

    in hac causa improbitatem et gratiam cum inopia et veritate contendere,

    id. Quint. 27, 84; id. Brut. 62, 224:

    cum me improbitatis patrocinium suscipere vultis,

    id. Rep. 3, 5:

    judici invisa est,

    Quint. 6, 4, 15:

    cordis humani,

    Plin. 2, 23, 21, § 87; Ov. A. A. 1, 676:

    prodiga corruptoris,

    Juv. 10, 305:

    illo admirabilis aevo,

    i. e. rare, id. 13, 53.—
    II.
    Transf., of bad, troublesome animals, impudence, boldness, audacity:

    simiae Dodoneae,

    Cic. Div. 2, 32, 69:

    muscae,

    Plin. 29, 1, 8, § 28:

    alitum semina depascentium,

    id. 19, 6, 34, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > inprobitas

  • 5 prodigus

    prōdĭgus, a, um, adj. [prodigo], wasteful, lavish, prodigal.
    I.
    Lit. (class.;

    syn.: largus, munificus): omnino duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales. Prodigi, qui epulis et viscerationibus et gladiatorum muneribus, ludorum venationumque apparatu, pecunias profundunt in eas res, quarum memoriam aut levem aut nullam omnino sint relicturi,

    Cic. Off. 2, 16, 55:

    femina,

    Juv. 6, 362.—With gen.:

    peculii sui prodigus,

    Plaut. Most. 4, 1, 19:

    aeris,

    Hor. A. P. 164; Claud. IV. Cons. Hon. 500.— As subst.: prōdĭgus, i, m., a wasteful person, a spendthrift, prodigal:

    largitor et prodigus,

    Cic. Cat. 4, 5, 10:

    lege XII. tabularum prodigo interdicitur bonorum suorum administratio,

    Dig. 27, 10, 1 prooem.; Ulp. Reg. 12, 3; Gai. Inst. 1, 53 fin.:

    prodigus ad bonos mores reversus,

    Paul. Sent. 3, 4, a, 12.—
    B.
    Transf.
    1.
    Causing great expense, costly, expensive (post-Aug.):

    margaritae, prodiga res,

    Plin. 37, 2, 6, § 15.—
    2.
    Rich, abounding in any thing ( poet.); with gen.:

    locus prodigus herbae,

    Hor. Ep. 1, 7, 42.— Absol.:

    tellus,

    rich, fertile, Ov. M. 15, 81.—
    3.
    Abundant, great, strong (post-Aug.):

    odor,

    Plin. 13, 3, 5, § 25:

    alvus,

    great, stout, Aus. Idyll. 10, 104.—
    II.
    Trop., lavish, prodigal, profuse; with gen.:

    prodigus suae alienaeque et fortunae et pudicitiae,

    Vell. 2, 48, 3:

    arcanique Fides prodiga,

    Hor. C. 1, 18, 16:

    judicii sui,

    Gell. 11, 5, 4:

    animaeque magnae Prodigum Paulum,

    careless of life, Hor. C. 1, 12, 38; cf.:

    prodiga gens animae,

    Sil. 1, 225.—With in and acc.:

    libidines in cibos atque in Venerem prodigae,

    Gell. 19, 2, 3:

    sed finem impensae non servat prodiga Roma,

    Juv. 7, 138:

    prodiga corruptoris Improbitas,

    id. 10, 304: prodigis oculis intueri, with greedy eyes, with voluptuous glances, Auct. Quint. Decl. 292.—Hence, adv.: prōdĭgē, lavishly, extravagantly, prodigally (class.):

    prodige vivere,

    Cic. Phil. 11, 6, 13:

    uti aliquā re,

    Sen. Ep. 88, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > prodigus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»